Wat zegt jouw gevoel na de zomerbreak?

Thuis heb ik een afgetrapte opoefiets. Nog met een ouderwetse terugtraprem.

Die rem maakt altijd een hels kabaal als ik het lef heb om hem te gebruiken. Mensen kijken zelfs verschrikt op als ik voor een kruispunt stop. Zo’n kabaal maakt mijn rem. ;-)

Ondanks dat blijf ik mijn knorrige opoefiets trouw. Hij is me te dierbaar.

Toch ga ik sinds twee jaar af en toe vreemd…

Met een e-bike.

Al twee zomers huur ik in de vakantie een e-bike.

Als ik op een e-bike rijd krijg ik direct een ultiem vakantiegevoel. Zonnetje op mijn wangen, haren in de wind. Met dat heerlijke extra motortje erbij…

De wereld voelt dan van mij.

En ’s avonds - na een dag trappen op asfalt, zandpaadjes of kinderkopjes – gewoon de stekker in het stopcontact en opladen heen. Klaar voor de dag van morgen.

Mijn vakantie was top. Ik ben weer helemaal opgeladen.

Mede dankzij mijn tijdelijke affaire met een e-bike. 

Andere geluiden

Helaas hoor ik ook heel andere geluiden.  

Middenin mijn vakantie kwam het nieuws dat er in juli veel meer ziekmeldingen waren dan in andere jaren.

OK, er was een nieuw coronagolfje, maar dat verklaarde toch niet waarom het ziekteverzuim nu zo ongewoon hoog was in de zomer?

Nee, de grote boosdoener bleken spanningsklachten en burn-outs.

Eerlijk gezegd: dát verraste me niet.

Overal om me heen hoor ik dat de werkdruk enorm hoog is. Al jaren lopen veel mensen op hun tenen. Én op hun tandvlees.

Tel daarbij op dat nieuwe collega’s nauwelijks te vinden zijn en je hebt de perfecte storm: veel werk, weinig handjes.

Wellicht herken jij dat ook in je werk.

Collega's

Jij en je collega’s doen je best om de klus te klaren. Met zijn allen de schouders eronder heeft altijd goed gewerkt. Dus een extra tandje erbij is zo gezet.

Rustiger aan doen als je iedereen om je heen gewoon ziet doorgaan is best moeilijk.  

‘Ik wil(de) mijn collega’s niet in de steek laten’.

Hoe vaak ik dit wel niet heb gehoord in coachgesprekken de afgelopen tijd.

Te vaak.

Wat ik je gun is dat je er bent voor je collega’s. Samen sta je sterk.

Wat ik je ook gun is dat je jezelf niet in de steek laat.

Wat zegt jouw gevoel?

…?

Soms helpt het om te sparren met iemand die wat verder van de situatie afstaat.

Iemand bij wie jij je hart mag luchten.
Iemand die je nieuwe vaardigheden leert.
Iemand die je bemoedigt.
Iemand die met je meedenkt.

Die persoon wil ik graag voor je zijn.

Ben je gestrest, maar nog niet gevloerd? Laat mij je helpen weer sterk in je werk te staan.

Of ben je al ziek geworden van je werk en zit je met een burn-out op de bank? Dan ik mijn nieuwe coachingprogramma misschien iets voor jou: Je Laatste Burn-Out.

Ik wens je een fijne nazomer toe.