Ben jij een Mozart of een Beethoven?

‘Weet jij wat het verschil is tussen Mozart en Beethoven?’ De vraag verraste me nogal aangezien ik de ballen verstand van klassieke muziek heb. Mijn Brisk Walking trainer Wim kwakte hem ineens de training in. We waren net lekker door de duinen van Heemskerk aan het stiefelen!

Afijn. Ergens klingelde er toch een klok en een klepel bij mij.

‘Hadden ze niet allebei een heel andere aanpak om hun muziek te componeren?’, vroeg ik weifelend.

Yep, die hoek dus.

Wonderkind

Mozart was het wonderkind van de twee. Al op zijn 5e componeerde kleine Wolfgang zijn eerste muziekstuk. Muziek borrelde gewoon bij hem op. Hij had noten en melodieën nog niet ‘gedacht’ of ze stonden al op papier. Dat ging razendsnel. Alsof ie hij een 18-eeuws appje stuurde naar zijn beste vriend.

Borrelde er niks op? Dan was het piano en veren pen aan de wilgen en ging de componist gewoon een stukkie wandelen. ‘Het komt vanzelf wel weer een keer op gang’, dacht ie dan. En dat was precies wat er dan gebeurde.  

Kortom, Mozart componeerde speels en uit de losse pols.

Bikkelkind

Beethoven daarentegen was wel muzikaal, maar om nou te zeggen dat het hem kwam aanwaaien... Toch is ie een groot componist geworden. Omdat zijn vader alcoholist was.

Pa Beethoven kwam vaak midden in de nacht dronken thuis. Dan roste hij kleine Ludwig uit zijn bedje en sleepte het arme jong voor de piano. ‘Spelen kreng, ik maak van jou de nieuwe Mozart!’

Zeven, acht, negen uur achter elkaar oefeningen doen. Zijn vader sloeg de muziek - en de discipline - er letterlijk bij de jonge Beethoven in. Diens liefde voor muziek sloeg hij er gelukkig niet uit.

Op wilskracht bleef Ludwig bikkelen op ingewikkelde toonladders en melodieën. Met heel veel succes. Bij een van zijn concerten moest de politie zelfs ingrijpen omdat het dolenthousiaste publiek zijn naam bleef scanderen en de zaal niet wilde verlaten…

Uit de losse pols of stug doorbuffelen

Uit de losse pols werken, net als Mozart. Misschien dat jij jezelf in zijn stijl herkent.

Dan weet je dat het soms slim is om even afstand te nemen van je werk. Door een ommetje te maken of een kop koffie te halen. Korte pauzes helpen je volle hoofd te ontwarren en de boel weer op een rijtje te krijgen.

Je merkt: na een pauze wil het allemaal wat meer vlotten. Je weet ook: dit vraagt vertrouwen. In het proces van toelaten dat je nu even niet weet hoe je verder moet.

Het kan ook zijn dat jij jezelf meer herkent in bikkelen als Beethoven. In stug doorgaan en jezelf strak houden. Vanwege een deadline. Of een belofte aan je collega. Ja, dan komen er mooie dingen uit je handen. Al kan er wat (innerlijk) gevloek en getier bij komen. Daar heb je pa Beethoven niet eens voor nodig… ;-)    

Toch kleeft er een nadeel aan bikkelen als Beethoven: je hoofd loopt vol en de stresshormonen gieren door je lijf. Dat zorgt ervoor dat je je moe en opgejaagd kan voelen. Daarom is je af en toe losmaken van je werk - zoals Mozart deed -  geen overbodige luxe. Het helpt voorkomen dat druk en spanning ongebreideld oplopen en je hard over je grenzen gaat. 

Mozart of Beethoven, de ene stijl is niet beter dan de andere. Beide stijlen heb je af en toe nodig. Beide stijlen leveren immers uiteindelijk goede ideeën en oplossingen op. 

Dus kan je maar beter leren wenden tussen beide stijlen. Wat zou dat jou brengen denk je?

Bel of mail me gerust als je daar eens vrijblijvend over wilt sparren. 

Of laat een bel-me-toch-berichtje achter via het telefoonicoontje rechts.

Wellicht spreek ik je binnenkort!