Als je werkstijl niet meer past bij wat je écht wilt

‘Dit is Appie’.

Tja, daar sta ik dan. Oog in oog met een paard. Heel eerlijk, het maakt me een beetje zenuwachtig.

Was het nou wel zo’n goed idee geweest om mezelf een sessie ‘Spiegelen met Paarden’ cadeau te doen? Terugkrabbelen dan maar…? Nee, op de een of andere manier vertrouw ik Appie en zijn baasje. En ja, ook mezelf vertrouw ik wel. Dit kan ik gewoon. 

Appie trappelt al ongeduldig. Hij heeft er zin in!

Paardenbaasje: ‘Laten we beginnen met jouw ideaalbeeld, jouw droom voor je bedrijf op te stellen in de bak. Je mag alle attributen in die hoek daar gebruiken om jouw droom uit te beelden.’

Ideaal, ideaal… uuh…

Ik sleep een heuphoge oranje verkeerspylon naar een plek rechts in de bak. Mijn oog valt ook nog op een stokpaardje. Zo eentje met een houten stok en een pluchen kop, met zwarte en witte manen.

Stokpaardje zet ik stevig tegen de pylon aan.

‘Mijn droom? Nou… ik sta bekend als de allerbeste stress- en burn-outcoach in Nederland en België. Leidinggevenden haken aan op mijn motto ‘Wendbaar bij Werkstress’ en zien mij als dé sparringpartner voor de dieseldenkers in hun team. De telefoon ligt van de haak omdat ie anders blíjft rinkelen met nieuwe aanvragen.’

Appie laat zijn tanden zien. Hij knaagt nijdig aan mijn fleece. Hè, wat wil ie nou?

Baasje: ‘Stel nu ook op hoe het voelt zoals je het nu doet.’

Twee tellen later ligt er links in de bak een platte, grijze foamtegel. De saaie correctheid straalt ervan af.   

Binnen de lijntjes

‘Een stemmetje in mij vindt dat ik die droom niet mag hebben. Dat ik maar gewoon moet doen, en vooral binnen de lijntjes moet blijven kleuren. Dat ik me klein moet houden. Het voelt als een keurslijf. Ik ben dat takkestemmetje zo spuugzat!’

Naast me zie ik Appie kokhalsen.

Tranen bobbelen op in mijn ogen.

Baasje: ‘Net bij je droomopstelling beet Appie in je vest. Dat is zijn manier om te zeggen: joh, dit is niet wat je écht wilt. En hier bij je nu-opstelling is ie het – net als jij – spuugzat. Hij kokhalst ervan.

Kijk nog eens terug naar je droom. Hoor je misschien ook een andere, zachtere stem fluisteren wat je écht wilt?’

Ik luister.

Helder klinkt van binnenuit mijn antwoord. 

Wat ik écht wil

‘Wat ik wil is dat ik losser kom van dat strenge en toch ook angstige stemmetje dat me soms aan het twijfelen zet. Me niet meer zo vaak conformeer aan wat ik ooit heb geleerd over 'hoe het heurt'. Ik wil gewoon de dingen op míjn manier doen. Uit mijn hoofd in mijn hart zakken. Mijn intuitie volgen en luisteren naar mijn gevoel. Niet alleen voor mijn klanten, maar juist óók voor mezelf.’

Opwinding begint te kietelen in mijn buik.

‘Weet je wat ik écht wil? Spelen wil ik! Boeien wat een ander ervan vindt. Boeien wat die stem in mijn hoofd ervan vindt. Boeien, die droom. Spelen wil ik!’

Inmiddels ren, huppel, spring ik door de bak. Trek gekke bekken naar Appie. Daag hem uit om achter me aan te gaan.

Stoïcijns kijkt Appie terug. Het zal hem een worst zijn. Het inzicht is geland. Zijn werk zit erop.

Of… toch nog niet helemaal?

Appie sjokt terug naar de pylon. Met zijn hoofd trapt hij het stokpaardje los van de pylon. Met zijn hoef klemt hij de pluchen kop in het zand. Zijn tanden scheuren de kop aan gort. Witte en zwarte nepmanen vliegen in het rond.

Nog even natrappen… Zo, nu is het pas klaar.

Een sneue hoop troep blijft achter.    

Appie sjokt weer naar me toe. Legt zijn snuit tegen mijn buik.

Zijn gebaar – liefdevol en warm – ontroert me.

Ik mag mijn eigen weg bewandelen. Dan verdwaal ik nooit meer.

PS: Ben je verdwaald en wil je je eigen pad terugvinden? Ik denk graag met je mee. Bel me via +31 (0)6 1434 7331 of stuur een mail om een afspraak te maken voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek.